3 ปีกว่าแล้วที่สตูดิโอจิบลีได้ทิ้งให้ เหล่าแฟน ๆ ตกอยู่ในห้วงแห่งความเหงา ผ่านทางตัวละครชื่อว่าอันนาและมาร์นี เรื่องราวของทั้งสองคนนั้นอาจจะ ได้ฝากฝังความคิดให้ใคร ๆ หลายคอยากออกตามหาใครสักคนหนึ่งที่ใช่ต่อตัวเองสักครั้ง แต่ระยะเวลา 3 ปีที่ไม่มี ภาพยนตร์ใด ๆ จากค่ายจิบลีออกมาโลดแล่นบนจอ ก็คงเป็นอะไรที่ทำให้เรา ต้องไหวเหงาไม่ต่างจากความรู้สึกในภาพยนตร์ฝันของฉันต้องมีเธอนัก
เงินคือต้นทุนสำคัญอย่างหนึ่งในการดำเนินชีวิตสำหรับสังคมมนุษย์ ในฐานะของสื่อกลางสำหรับการแลกเปลี่ยนกับสิ่งต่าง ๆ ไปมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เงินเป็นสิ่งที่มีค่าขึ้นมาได้เพราะเราเชื่อว่าเงินนั้นมีค่า แล้วเราก็เองเงินไปแลกกับของมีค่าได้เพราะใคร ๆ ก็เชื่อกันว่าเงินมีค่า สำหรับมนุษย์เดินดินกินแกลบอย่างเราแล้ว การมีเงินพอใช้ (ทั้งปากท้อง หนังดู หนังสืออ่าน กล้อง ฟิล์ม เกม กาชาฯ เกลือ) ในแต่ละวันนั้นเป็นเรื่องยากอย่างยิ่งที่จะดูแล จนบางครั้ง เราก็มักจะเกิดอาการอิจฉาหมั่นไส้ใส่คนบางกลุ่มที่มีเงินหนาแต่ใช้มันออกไปอย่างไร้คุณค่า ประมาณว่า “ใช้’งี้เอามาให้กูดีกว่า” อย่างนั้น
—แต่จะบ่นไปก็มีแต่นอนเซนส์ ชีวิตเขา เงินเขา สิทธิ์ของเขานั่นสินะ อ่านเพิ่มเติม
นับตั้งแต่เรื่อง When Marnie was there (ในชื่อไทยคือ ฝันของฉันต้องมีเธอ หรือ วันที่มาร์นีไม่อยู่ สำหรับฉบับนวนิยาย) มาก็เป็นเวลากว่า 2 ปีแล้ว ด้วยข่าวการ “ลาพัก” ของคุณปู่ประจำสตูดิโอ (Hayao Miyazaki) ในปีก่อนหน้า และการ “ลาพัก” ของจิบลีในปีนั้นเองก็ได้ทำให้เหล่าแฟน ๆ ต้องตั้งตาคอยและคาดหวังให้พวกเขากลับมาอยู่เสมอ แม้ว่าไม่นานมานี้จะมีข่าวแว่ว ๆ ว่า Hayao Miyazaki จะกลับมาทำภาพยนตร์อีกครั้ง แต่จนกว่าจะถึงวันนั้น (ที่อีกนาน) ก็ยังคงไม่มีสิ่งใดที่สามารถเข้ามาคลายความเหงานี้ได้
สำหรับครั้งนี้ก็ขอกลับมาที่ส่วนหนึ่งของเรื่อง Black Rock Shooter อีกครั้งหนึ่งละกันครับ คิดว่าอันนี้น่าจะเป็นเรื่องเดียวและเรื่องสุดท้ายที่ได้รับการซื้อลิขสิทธิ์เข้ามาเผยแพร่ในไทยที่ผมยังไม่ได้เขียนรีวิว ในฐานะที่ถลำตัวเข้ามาลึกขนาดนี้แล้วก็ขอถือโอกาสรีวิวเพื่อ “ปิด” ซีรีส์นี้เสียทีละกันครับ (ถ้าเอาเรื่อง Black Rock-chan เข้ามาอีกก็จะไม่จ- เอ้ย! ดีสิ ครบแล้วซะที!) อ่านเพิ่มเติม
การได้เห็นตัวละครจาก “โลก 2D” ออกมาโลดแล่นในชีวิตจริงนั้นเป็นประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นอย่างหนึ่งสำหรับแฟน ๆ สำหรับในปัจจุบันแล้ว สิ่งที่พอจะเทียบเคียงกับความรู้สึกนี้ได้นั้นก็คงจะไม่พ้นไปจากการ Cosplay ที่ทำให้เราได้เห็น “ร่างจำแลง” ของตัวละครเหล่านั้นมาอยู่บนการแต่งการของคน ๆ หนึ่ง แต่จะเป็นเรื่องดีแค่ไหนหากตัวละครที่ว่านั้นสามารถออกมาเป็นกายร่างจริง ๆ ให้เราได้เห็นกันล่ะ ? อ่านเพิ่มเติม
ขอสารภาพก่อนว่าผมไม่ได้สนใจอะไรกับหนังสือกลุ่มวรรณกรรมเยาวชนมากนัก ด้วยแนวหนังสือประจำที่อ่านอยู่ และสถานภาพปัจจุบันจึงทำให้ไม่มีช่องเวลาและความสนใจไปสู่ด้านอื่นเลย อย่างมากก็จะเป็นเพียงหนังสือที่พอเกี่ยวข้องกันเท่านั้น—อย่างเช่นหนังสือ When Marnie was There (วันที่มาร์นีไม่อยู่ โดยสำนักพิมพ์ Earnest) นั้นก็เป็นหนึ่งในหนังสือ “นอกแนว” ไม่กี่เล่มที่ผมตัดสินใจหยิบมาอ่าน
จากภาพยนตร์แอนิเมชั่นเรื่อง “ยามสายฝนโปรยปราย” (The Garden of Words, 2013) ผลงานชิ้นล่าสุดของผู้กำกับญี่ปุ่นชื่อดัง Shinkai Makoto ที่ได้เข้ามาบรรยายถึงอีกความหมายหนึ่งของคำว่ารัก ผ่านทางรูปลักษณ์เดิมทางภาษาของมัน จนได้รับผลตอบรับกลับมาดีอยู่ไม่น้อย…มาสู่ครั้งนี้ ผลงานเรื่องต่อมาของชินไคอย่าง “หลับตาฝัน ถึงชื่อเธอ” ก็ได้เป็นปรากฏการณ์สำคัญอย่างหนึ่งสำหรับเหล่าแฟน ๆ ภาพยนตร์แอนิเมชั่นญี่ปุ่น ทั้งความนิยมอย่างท่วมท้นจนมียอดขายขึ้นไปอยู่ในอันดับต้น ๆ ของเหล่าแอนิเมชั่นญี่ปุ่นได้…แพ้ให้เพียงภาพยนตร์แอนิเมชั่นจากเจ้าตลาดอย่าง Ghibli และ Stand by me Doraemon เท่านั้น อ่านเพิ่มเติม
ในช่วงชีวิตของการดูอนิเมมา เชื่อว่าหลาย ๆ คนก็คงจะได้รู้จักกับค่ายเคียว’อนิ (Kyoto Animation) กันแล้ว ด้วยลักษณะจำเพาะของค่ายที่ผลิตน้อย ภาพสวย มีลักษณะติดตาก็ทำให้หลาย ๆ เรื่องจากค่ายนี้นั้นสามารถเข้าไปจับจองพื้นที่อันจำกัดสำหรับเรื่องที่ชอบ (หรือดีที่สุด) ในหัวใจของใครหลาย ๆ คนได้ แต่หลาย ๆ ปีที่ผ่านมานี้ กระแสความนิยมของเคียวอนินั้นกลับค่อย ๆ ลดจางหายไป อนิเมหลาย ๆ เรื่องที่ค่ายได้นำมาออกอากาศ (แม้จะมีภาพที่สวยงามขึ้นมาก แต่)ก็ไม่สามารถเอาชนะใจเหล่าแฟน ๆ ที่เคยติดตามมาอย่างช้านาน จนหลาย ๆ คนต้องถอดใจ สิ้นศรัทธากับค่ายนี้ แต่ก็ยังมีบางคนที่วางความหวังน้อย ๆ ไว้ว่าสักวันหนึ่งจะมีอนิเมจากค่ายนี้สักเรื่องที่สามารถออกมากอบกู้เกียรตินี้ได้ อ่านเพิ่มเติม
มาลองดูอนิเมชั่นจากฝรั่งบ้างครับ…แต่คงยังจะไม่ไปถึงค่ายโด่งดังอะไรขนาดนั้น เป็นค่ายเล็ก ๆ ที่ลองทำอนิเมชั่น 3D ในสไตล์ญี่ปุ่นมาตีตลาดอย่าง Rooster teeth
ผมจะไม่แปลกใจเลยที่หลาย ๆ คนจะไม่เคยรู้จักค่ายนี้ เพราะจริง ๆ แล้วค่ายนี้ไม่ใช่ค่ายอนิเมชั่น แต่เป็นกลุ่มทำคลิปเกม ผลงานเก่า (ที่ผมสิ้นหวังว่าผู้อ่านรีวิวนี้จะรู้จัก) อย่างซีรีส์ Red VS Blue หรือ Achievement Hunter เป็นชิ้นงานสำคัญ ๆ ที่ทำให้ค่ายนี้เป็นที่รู้จัก อ่านเพิ่มเติม
ชาดำร้อนใส่น้ำแข็ง 